Ecuador and the beginning of Peru

Buenos dias,

Hier zijn we weer, ondertussen alweer anderhalve week verder na onze Galapagos cruise en heel wat ervaringen rijker! Ik probeer het kort te houden, maar ik weet nu al dat dit niet gaat lukken. Voor degene die het verhaal al te lang vindt; het gaat hier geweldig!

Allereerst iedereen erg bedankt voor de reacties! Het klinkt overdreven na een paar weekjes, maar het is echt leuk om de reacties te lezen van de mensen die met ons meereizen, vooral blijven doen!

Dan de reis, na de Galapagos eilanden zijn wij gestart met het echte "backpacken". Na het vliegtuig terug naar Quito (waar het vliegveld in het noorden van de stad ligt) zijn wij op de bonnefooi met de stadsbus naar het grote busstation (welke in het zuiden gelegen is) gegaan. Deze busreis van circa 2 uur ging samen met alle locals (70 man in een bus met 20 zitplaatsen) door heel Quito heen... wat een eerste ervaring met het openbaar vervoer! Alle tassen strak tegen ons aan, met daar weer tegenaan alle locals die ons aankijken met de uitdrukking van wat doen jullie "gringo's" in deze bus!? Onderweg hoppen er tijdens de rit verschillende locals on en off, zonder dat de bus stopt. Dit onder "goede" opzwepende halelula songs gemengd met locale klanken op het hoogst mogelijke volume vol door de bus heen. Uiteindelijk later dan verwacht aangekomen in de busterminal, wat rondgekeken, blijkt er over 5 minuten een bus beschikbaar te zijn naar Banos. Rennen, bij een klein marktkraampje te duur wat avondeten (lees chips en cola) ingekocht en gaan. Het is bij het vertrek eigenlijk direct donker (uurtje of 18:00) en er wordt een goede spaans gesproken en niet ondertitelde Jean Claude van Damme actiefilm opgezet, gelukkig kan de rest van de bus dit waarderen! Door wat te dommelen en met een schuin oog naar de film te kijken racen we door het donkere Ecuadoriaanse land richting onze bestemming.

's Avonds laat arriveren we in Banos. Van Duitse reisgenoten van de cruise hadden we al een goed hostel gehoord dus we pakken een taxi en laten ons afzetten. Er blijkt plek en moe maar voldaan ploffen we direct neer in ons bed om na deze eerste "backpack reisdag" een beetje bij te slapen. We slapen bijna direct, maar eerst valt het op dat er boven ons iemand nog staat te douchen, best vreemd zo laat op de avond! 's Nachts worden we allebei in het vreemde bed een aantal keer wakker en frapant genoeg blijkt er constant iemand ergens onder de douche te staan? Of dit is vast een of andere afvoer, opper ik nog tegen Sharon... De volgende ochtend ontwakenen we met een prachtig zonnetje in Banos. Ik gooi het gordijn open, stap het balkon op en wat blijkt..... we kijken recht op een waterval van een paar 100 meter! Juist.

In Banos blijven we uiteindelijk 4 nachten. De eerste dag verkennen we het stadje, boeken we onze tours, lummelen veel aan en gaan naar de openbare locale hot water springs (Banos ligt naast een nog actieve vulkaan waardoor er heet water bronnen zijn). In dit soort van openbare zwembad zijn er verschillende baden van heel erg koud tot veel te warm. Dit is echter zeer openbaar, kost bijna niks en er lopen dan ook vooral erg veel locals. Doordat wij hier in onze zwemkleding rondstappen en tussen hen in zwemmen zijn wij uiteraard ook een attractie, naast de verschillende baden.

Op de overige dagen doen we een tweetal tours. Op de tweede dag huren we mountain bikes en gaan we circa 25 km fietsen langs een route waar veel watervallen te zien zijn. Op de derde dag hebben we een jungle tour geregeld, we rijden met een georganiseerde trip richting puyo en trekken daar de rand van het amazone gebied in. We gaan langs een opvangcentrum voor wilde dieren (vooral apen), bezoeken een verwesterde indianenstam, varen over een rivier in een kano en doen een voettocht door het regenwoud. Zie voor een verdere toelichting de bijgevoegde film onderaan deze pagina.

We zijn ondertussen trouwens volledig relaxed. Het drukke ritme wat we hadden hebben we volledig achter ons gelaten en we leven bij de dag. Rustig opstaan, uitgebreid ontbijten en voor 10 uur geen echte activiteiten bevallen goed! Blijkbaar zo goed zelfs dat we er pas op de laatste dag in Banos achter kwamen dat we op een verkeerde tijd leven. We hadden op een of andere manier na het vertrek uit de Galapagos onze horloges niet goed aangepast waardoor we ongeveer een week overal een uur later dan in werkelijkheid de tijd zijn komen opdagen. Zo dachten we dat we keurig om half 10 aan het ontbijt zaten, bleek het al half 11 te zijn. Wij denken dat we keurig op tijd om 11 uur in bed liggen, was het toch al middernacht. Gelukkig is alles goed gegaan en heeft het ons bij de tours niet in de weggezeten, daarbij we zijn nu weer een soort van op de tijd!

Na het relax weekje in Banos hadden we besloten dat we zo snel mogelijk naar Peru wilden reizen. We zijn met de bus (inclusief een aantal keer overstappen) van Banos, via Riobamba, naar Cuenca rechtstreeks met een nachtbus naar het vissersdorpje Mancora in het noorden van Peru gegaan. In totaal was dit een reis van ongeveer 18 uur. Tijdens deze reis zijn we 's nachts om een uur of 2 de grens tussen Ecuador en Peru gepasseerd. Net voordat we hier waren hadden wij geconcludeerd dat het wel een veilige bus was en dat we lekker konden gaan proberen om wat te slapen. Wat blijkt bij de grens overgang, er ligt nogal wat smokkel waar onderin de bus. Blijkbaar zaten er geen zakkenrollers in onze bus, maar meer de grote jongens van het smokkelen! Helaas, dit feestje ging niet door en de douane pikte er nogal wat uit, na een vertraging van een aantal uur mochten wij gelukkig door.

Uiteindelijk zijn we 's ochtends erg vroeg in Mancora aangekomen. Mancora is van oorsprong een vissersdorp maar ondertussen veranderd in een lay-back surfers dorpje. Hier schijnt bijna altijd de zon en de dagen die wij er zijn is het er dan ook zo een 30 graden. In het dorpje zijn alleen maar bars, restaurants en slaapgelegenheden en het heeft een soort van Ibiza hippie sfeer. We nemen een wat rustigere en luxer slaapkamer met uitzicht op het strand (wat nou "backpacken", wij doen aan "flashpacken") en blijven uiteindelijk 3 dagen hangen. We genieten op het strand van de zon en uiteraard nemen we een dagje surflessen, want wat blijkt voor echt maar een paar sol kun je een prive leraar krijgen. Om een lang verhaal kort te maken, Sharon surft de sterrren van de hemel en zelfs de surfleraar is onder de indruk, terwijl ik meer in het water lig dan op de plank sta... Dit met uitzondering van de allerlaatste "wave" welke we mogen pakken... zij aan zij liggen we in het water. Onze surfleraren hangen achter op ons board, de golf komt, we zwemmen hard mee, catchen the wave, gaan staan, en tot onze verbazing bereiken we allebei (terwijl we onderweg nog even tegen elkaar aan surfen) helemaal staand het strand! We kijken elkaar aan.... wauw! Tot we ineens achter mij horen; muy bien! Wat blijkt, mijn surfleraar is aan mijn board blijven hangen om hem recht te houden waardoor ik kon blijven staan, die van Sharon ligt nog 50 meter terug in het water want mevrouw kan het wel alleen! Zover het surfen...

Na de stranddagen zijn we met een luxe nachtbus van Mancora rechtstreeks naar Lima gegaan. Dit is een reis van 20 uur, hiervoor hebben we VIP geboekt waardoor we ligstoelen hebben en wat kunnen slapen. Er is zelfs een stewart aan boord die ons van avondeten en ontbijt voorziet (beide keren kip met rijst). We zijn nu in Lima en blijven hier twee nachten. Na de reis hebben we weinig meer gedaan en zijn vroeg ons bed ingedoken. Vandaag hebben we Lima verkend, het is een enorme stad (11 miljoen mensen) met erg veel smog. Weinig echt bijzondere dingen, maar wel een leuke dag gehad, zowaar 2 winkelcentra door gehobbeld (dat is voor mij meer dan normaal in een half jaar!), een fonteinen show gezien, het centrum in geweest, en overdag een cathedraal bezocht. Met name bij de ingang van de cathedraal erg staan lachen, want voor ons stond een rij van circa 30 schoolmeisjes in de leeftijd van 14 jaar welke met open mond ons (met name mij) aan stonden te kijken. Nadat de eerste schoorvoetend "hello" eruit heeft weten te gooien beginnen ze wat losser te komen. Graag willen ze op de foto met "mister Big" en als een ware filmster mag ik op de foto en wordt ik vervolgens (tot ongenoegen van de gids) vaak met open mond aangestaard. Bizar!

Morgen reizen we verder richting het Zuiden van Peru, nu is het tijd voor het Inca imperium en onze eerste echte hikes (enkel of meerdaagse wandeltochten).

Groeten, slaap lekker verder en we laten snel weer wat van ons horen!

Kay en Sharon

Hotsprings Banos

Banos

Banos

Opvangcentrum Regenwoud

Surfen Mancora

Strand Mancora

Flashpacking (Ommen Zuid vrouw aan het backpacken) ps. de jurk is uiteraard nieuw gekocht!

Lima

Lichtshow fonteinen Lima

En tot slot.. een filmpje van onze tours in Banos!